Njohja ime e vërtetë me Zotin filloi gjashtë vjet më parë pёrmes vjerrёs time.
Fillova të marrë pjesë në takime rregullisht, por në një moment pak a shumë dy vjet më parë u largova plotësishtё nga të gjithё. Ndërkohë më kanё ndodhur shumë padrejtësi dhe kam kryer kaq shumë mëkate deri në atё pikë sa ndjeja si një asfiksi të brendshme. Kuptova se mёkati dhe krenaria ishёn duke i dhёnё fund jetёs sime dhe se e keqja ishte gati për të fituar betejën, por Zoti pavarёsishtё tё gjithave nuk mё kishte braktisur, përkundërazi ka qenë gjithmonë pranë meje. Para se tё bija plotësisht nё humbje, një ditë ndjeva sikur një dorë më preku zemrën dhe një paqe e gëzim shpërthyen në mua. Në atë moment kuptova se i përkisja Zotit dhe se duhet të jetoja për të.
Faleminderit Zot për gjithçka që bën. Amen
Felice D.